بابل، شهری زیبا در استان مازندران ایران، با فرا رسیدن اوایل ماه اردیبهشت، به خوبی باز می‌شکافد. نام اولیه این شهر “مامطیر” بود که در قرن هشتم هجری به دلیل رونق کسب و کار در زمینه بارفروشی، به نام “بافرود” تغییر یافت. در دوران پهلوی اول، به تناسب با رودخانه‌ای که این شهر را از غرب (از شمال به جنوب) فرا گرفته بود و شریان حیات شهر محسوب می‌شد، نام آن به “بابل” تغییر یافت.
در کتاب‌های جغرافیایی قدیمی، تلفظ نام “مامطیر” با قرار دادن حرکات روی حروف آن مشخص شده بود. از جمله از کسانی که به تلفظ صحیح “مامطیر” اشاره کرده، ابن اثیر مولف تاریخ الکامل است. همچنین، در متن‌های انگلیسی، نام “ممطیر” نیز به کار رفته و برخی از مورخان، این نام را به گفته امام حسن (ع) نسبت داده‌اند.
مورخان برجسته از جمله یاقوت حموی، محمد پادشاه، اعتمادالسلطنه و شادروان دهخدا، نام “مامطیر” را به گفته امام حسن (ع) متصل می‌دانند. همچنین، اردشیر برزگر، مورخ شایان تجلیل تاریخ طبرستان، اشاره کرده است که در دوران اسلامی، نام “مامطیرا” به کار رفته است.
بابل یا مامطیر، شهری مقدس و پاک در نزدیکی دریا، جایی که میترای بزرگ (مه میترا) احترام می‌گذاشت، نام‌هایی که در دوران اسلامی به “مامطیرا” تبدیل شدند.
